Crazy Vietnamese people!

Sabaidee iedereen!

Het is hier vandaag al heel de dag aan het regenen, maar ik zal van de nood een deugd maken en zal jullie wat meer vertellen over onze reis door Vietnam.

Aangezien de bus het goedkoopste vervoersmiddel is in Zuid-Oost-Azie, kozen we ervoor om met de bus van Phnom Penh naar Ho Chi Minh City te rijden. De busrit zelf nam 6 uur in beslag... niet zozeer omdat we constant aan het rijden waren, maar de controle aan de grens was heel streng. Al onze bagage moest door een band, maar ook wijzelf werden bestudeerd :-) plots stonden er twee dokters in onze bus met een mondlapje voor hun gezicht. Zonder enige uitleg begonnen ze thermometers in mensen hun oren te steken om na te kijken of ze geen koorts hadden... ook wij moesten eraan geloven! De koorts meten op zich vond ik niet zo erg... maar het feit dat die thermometer eerst in 20 andere oren had gezeten alvorens in het mijne, vond ik echt walgelijk! Daarna kregen we een lijst voorgeschoteld waarin de overheid allerlei vragen stelde over onze gezondheid: hebt u de laatste dagen een hoest? Hebt de laatste dagen last van zweetaanvallen? Hebt de laatste dagen koorts? Als ge op alles 'nee' had geantwoord, mocht ge de grens oversteken... maar als ge ne 'ja' had aangevinkt, werd ge in quarantaine gezet :-P 'nee' invullen was dus de boodschap :-) Op dezelfde busrit zijn we aan de praat geraakt met Jean-Marc, een 36-jarige Fransman die al wel wat van de wereld heeft gezien en o.a. 7 jaar in New York werkte. Omdat hij zo'n spraakwaterval was, waren we heel snel in Ho Chi Minh City en was het al bij al wel een aangename rit. We hebben eigenlijk heel Vietnam doorgetrokken samen met hem en met Rani, een meisje uit Gent. Zij zullen dus zeker nog een paar keer aan bod komen in mijn verslag ;-)

We zijn twee dagen in Ho Chi Minh City gebleven en hebben daar een paar georganiseerde uitstapjes gedaan. Zo zijn we naar Cu Chi tunnels geweest die tijdens de Vietnam-oorlog gebruikt werden door de Vietcong. De Vietnamoorlog was eigenlijk een oorlog in Zuid-Vietnam tussen de door Noord-Vietnam gesteunde Vietcong die communistisch gezind waren en het door de Verenigde staten gesteunde Zuid-Vietnamese bewind. De Vietcong had echter allemaal ondergrondse gangen in Zuid-Vietnam, waarmee ze dus zowel de Zuid-Vietnamezen als de Amerikanen mee om de tuin leidden. De gangen zelf waren minuscuul klein... (ik geraakte er amper in) zodat de Amerikanen er al niet konden inkruipen. Maar de Noord-Vietnamezen waren op tal van vlakken heel creatief in het zoeken naar manieren om de vijand te misleiden... zo droegen ze rubberen schoenen met twee verschillende zolen... zodat hun voetsporen in het zand naar verschillende richtigen zouden wijzen. Op die manier kon niemand traceren van waar soldaten kwamen en naar waar ze gingen. Verder maakten de Vietcong-soldaten veel valkuilen in de jungle die ze dan bedekten met bladeren of gras... onder het groen staken vaak ijzeren spiezen waar de vijand dan inviel en op gruwelijke wijze werd doorboord door ijzeren pinnen. Na een rondleiding van zo'n uurtje, kregen we de kans om zelf in zo'n tunnel te kruipen en die kans kon ik ni laten liggen... om in de tunnel zelf te geraken, moest ik mijn beide armen in de lucht houden, anders geraakte ik niet door de opening van het gat in de grond. Ge kon op het domein optioneel ook schieten met een echt geweer, maar daar hadden we echt geen behoefte aan :-P de enige die da hebben gedaan in onze groep waren twee Amerikanen... wat een verrassing :-) spijtig genoeg valt er over de Vietnamoorlog nog te zeggen dat het een oorlog was die zo'n kleine 30 jaar heeft geduurd en in totaal aan 2,5 miljoen Vietnamezen het leven heeft gekost. Het gif dat de Amerikanen verspreidden tijdens de oorlog, heeft tot op de dag van vandaag nog altijd zijn gevolgen. Zo ziet ge op straat soms mensen met de meest vreemde verminkingen.

De tweede en laatste dag in Ho Chi Minh City hebben we een city-tour gedaan omdat dit de snelste manier was om de stad te verkennen. Omdat er zo weinig kandidaten waren die dag, kregen we een mooie jeep met airco voorgeschoteld in plaats van een bus... daarbovenop bleken onze 2 medereizigers in de auto Antwerpenaren te zijn :-) dus we hebben er samen een gezellig dagje van gemaakt. We kregen twee uur de tijd om in het oorlogsmuseum rond te lopen en we kwamen nog tijd te kort! Wat ge daar allemaal ziet en leest, is heel overweldigend. Verhalen van oorlogsjournalisten, getuigen, personen die enkele minuten later in koele bloede werden afgemaakt... dat is oorlog altijd natuurlijk! Het was in elk geval interessant om wat meer te weten te komen over de gruwelen van de Vietnam-oorlog. Na het museum waren er leukere dingen aan de beurt zoals het bezoeken van een lokale markt waar echt alles, maar dan ook alles verkocht wordt! Iedereen zit daar in een overdekte hal en roept er maar op los! Den ene zit met nen inktvis te zwaaien, terwijl ge in een gangetje verder nen TV kunt kopen. De geur die gepaard gaat met zo'n markt is trouwens niet de aller aangenaamste. Rot fruit, gedroogde vis,... noem maar op! Verder bezochten we nog een paleis, een paar tempels die na een tijd echt hard op elkaar beginnen te lijken :-) en een beschutte werkplaats waar personen met een fysieke handicap schilderijen maakten. Om het goede doel zoveel mogelijk te steunen, hebben we twee schilderijtjes gekocht, nu maar hopen dat ze in 1 geheel thuis geraken :-P

Na een vrij kort bezoek aan Ho Chi Minh City hebben we de bus genomen naar Mui Ne (zo'n 4 uur rijden). Op zich was er niets speciaals daar, buiten 1 grote straat die langs de kust loopt met allemaal hotels en restaurantjes... wij verbleven in een klein hotelletje aan het strand, maar ge kon ook kiezen voor een mega resort waar veel rijke russen naartoe komen voor een strandvakantie! :-) Johan en ik zijn er 2 dagen gebleven en dat vonden we zeker lang genoeg. Buiten aan het strand te liggen, zijn we een halve dag met ne gids in nen jeep de omgeving gaan verkennen en hebben toen wel schone dingen te zien gekregen zoals zandduinen (de weg ernaartoe was heel mooi) en een vissersdorpje. Onze gids zelf was een redelijk vreemde man die heel de tijd aan het praten was over 'poozitoes'. Na een ritje van een uur hadden we eindelijk door dat hij dol was op prostituees :-P hij gaf Jean-Marc aan het einde van de rit zijn telefoonnummer voor moest hij zin hebben in een wilde nacht. Het grappige is dat de Jean-Marc nogal een gezonde interesse heeft voor mannen, dus hij had er ni veel boodschap aan :-)

Vanuit Mui Ne hebben we de bus genomen naar Nha Trang (weer 4 uur rijden). Nha Trang heeft in tegenstelling tot Mui Ne een veel mooier strand en nog wel wat andere bezienswaardigheden! Johan en ik besloten de eerste dag dat we er waren dan ook direct in actie te schieten en naar de Cham-torens te wandelen... achteraf bleek het om een vrij lange tocht te gaan die we een beetje onderschat hadden. Maar het was de moeite waard! Bovenaan de top waar de torens staan, hadden we een prachtig uitzicht op een vissersdorpje! Na dat intensief dagje rondhossen in Nha Trang hebben we meteen een boottochtje geboekt voor de volgende dag :-) daar hebben we Rani, het meisje uit Gent leren kennen. Toen we ons uitstapje boekten, hoorden we alleen maar negatieve dingen over de boottochtjes in Nha Trang... dat er alleen maar gezopen werd en dat het meerendeel van de passagiers luidruchtige tieners waren. God zij dank was onze boot een leuke mix van vanalles en nog wa! De begeleider op de boot vroeg om het kwartier of we geen bier moesten hebben :-P en 's middags was er een vietnamees bandje dat kwam spelen op de boot... daarna riepen ze mensen van verschillende landen naar voor die ook een liedje mochten komen zingen... ik was blij dat ik al een paar pintjes ophad, zodat een podium act niet meer zo erg leek :-) we hebben daar uit volle borst gezongen dat we de zon hadden zien zakken in de zee :-) met zo'n liedje kunde nooit veel verkeerd doen! In de namiddag was er een 'floating bar'... het concept was heel simpel... een drijvende bar in het water met een leuk muziekske op den achtergrond. Iedereen zat wat rond te dobberen in het water met een wijntje in de hand... het is eens iets anders! Ik heb die dag 2 kwallenbeten gehad en dat was wel redelijk pijnlijk! Jean-Marc gaf mij het advies dat als er iemand op zou plassen dat het dan wel beter zou gaan... de Johan was kandidaat, maar ik zag da allemaal toch ni zo goe zitten en uiteindelijk is de jeuk vanzelf weggetrokken :-)

Wat we de vijf dagen na ons verblijf in Nha Trang hebben gedaan, is echt 1 van de hoogtepunten op onze reis door Vietnam! Johan, Rani en ik zijn vijf dagen de bergen ingetrokken met de Easy-riders! Jean-Marc kon spijtig genoeg genoeg ni meegaan omdat hij teveel last had van zijn rug, maar hij zou ons opwachten in Hoi An, onze volgende bestemming. Per persoon werd er ene moto voorzien en ne chauffeur... we reden zo'n 300 km per dag wat neerkomt op zo'n 5 uurtjes... genoeg tijd dus om onderweg te stoppen aangezien we altijd vroeg in de ochtend vertrokken. We hebben de kans gekregen om een stukje van het echte Vietnam te zien zowel op cultureel, historisch als culinair vlak. Onze gidsen waren drie figuren bij elkaar: Dao was diegene die alles een beetje regelde en de beslissingen maakte, Neo was nog vrij jong ern zijn engels was zo slecht dat we den helft van den tijd ni verstonden wat hij aan het zeggen was :-P en Thi was de oudste van den hoop die ons vooral veel wilde bijbrengen over Vietnam. We hebben vijf dagen rondgereden in de bergen... de wind door onze haren en het zonneke op ons gezicht... meestal toch, want elke dag kregen we wel een fameuze regenbui te verwerken. Maar daar reden we gewoon door :-) Op onze weg kwamen we door tientallen bergdorpjes... we reden door koffieplantages waar ge de geur van de koffiebonen zo kon opsnuiven en stopten we op verschillende boerderijtjes... eentje daarvan is me bijgebleven omdat de oude dame die het boerderijtje runde, als troeteldier een 4 meter lange python bijhield :-) ze streelde het beestje op de manier waarop ik mijn kat zou strelen en ze vroeg ons heel fier of we haar slang niet wilde vasthouden. Ik weigerde resoluut, maar Johan vond dat hij het toch maar moest proberen. Uiteindelijk heb ik die slang ook voor 10 seconden in mijne nek gehad, maar helemaal op mijn gemak was ik toch ni! Verder zagen we ook: peperplantages, rubberplantages, watervallen, en the Ho CHi Minh Trail. Dat is 1 van de bekende wegen in het binnenland van Vietnam die voor een stuk ook door Laos en Cambodja loopt. Op bepaalde momenten zaten we midden in de jungle... ge kon er gewoon een speld horen vallen, zo stil... zo rustig... en overal om ons heen een groen landschap met ongelofelijk grote bomen en exotische plantensoorten. De avondjes die we doorbrachten met onze gidsen waren ook de moeite! Thi nam ons altijd mee naar straatrestaurantjes en daar aten we dan mee met de lokale bevolking. We hebben zeker op 13 verschillende manieren rijst gegeten en dat in combinatie met de meest vreemde sauskes :-) we hebben met pijn in het hart afscheid genomen van onze gidsen en van de mooie dagen met de Easy-riders.

Na rond te toeren op de moto zijn we aangekomen in Hoi An. Dit stadje staat bekend om zijn kleermakers die kledij op maat maken voor een zeer goedkope prijs. Voor mij was het een echt paradijs en heb wel wat nieuwe spullen laten maken... resultaat: 8 kleedjes, 2 jassen, een jeans, een broek, een vestje, een hemdje, sandalen en drie paar schoenen. Ik heb ondertussen een extra valies moeten kopen omdat ik alles niet meer kon wegsteken :-P het leuke aan die winkeltjes is dat ge alles zelf kunt kiezen en dus uw eigen creaties kunt maken... binnen de 24u. was alles genaaid en was alles klaar. Natuurlijk was het niet altijd van den eerste keer goe en moest er nog wa aan veranderd worden, maar ook dat ging allemaal heel snel. De Jean-Marc was eigenlijk mijne stylist en hij vond het geweldig om samen met mij te zoeken naar de geschikte outfits :-) maar makkelijk was hij niet! Zijn kleren moesten minstens 6 keer veranderd worden vooraleer hij er een beetje tevreden over was... maar o wee als ge hem ne controle freak noemde :-) Ik heb mijn tijd dus vooral gespendeerd in de winkels van de kleermakers en heb voor de rest ni zoveel van Hoi An gezien. De laatste dag dat we er waren, zijn we naar het strand gefietst wat zo'n half uurtje rijden was.

Onze volgende stop: Hue! Omdat we in Hoi An niet zoveel gezien en gedaan hadden, besloten Johan en ik om ne fiets te huren en zo te stad te verkennen. Het was op zijn zachtst uitgedrukt een fietstochtje om nooit meer te vergeten. Het verkeer in Hue is gewoonweg waanzinnig!!! Verkeersregels bestaan volgens mij gewoon ni ofwel heb ik ze nog ni ontcijferd... iedereen doet zo'n beetje zijn goesting en zoveel mogelijk toeteren is de beste manier om door de massa te geraken :-) ge moet echt 8 ogen hebben om de straat veilig te kunnen oversteken. Het lastige was dat we een hele grote brug over moesten om een bezoekje te kunnen brengen aan de citadel. Eens we die tocht hadden overleefd, realiseerden we ons dat we die brug nog terug over moesten om terug in onze guesthouse te geraken. Eind goed, al goed, maar de dag erna hebben we toch maar wijselijk gekozen voor een boottochtje op de Parfum-rivier. Langs de oevers van de rivier liggen vele pagodes en tempels en die konnen we dan gaan bezoeken. Het was ne vermoeienden dag als ge weet dat we de avond ervoor nog een stapke in de wereld gezet hebben en we stonden te rocken op Nirvana en Rage Against The Machine :-)

De slaapbus van Hue naar Hanoi was niet echt plezierig. De bedjes waren heel klein... ik kon mijn benen juist strekken met mijn 1m60, dus ge kunt u al voorstellen dat da voor vele mensen geen comfortabele rit was, maar het was de goedkoopste optie. De bedjes waren nog ni zo erg, maar boven mijn hoofd was er een muziekbox die kapot was waardoor er gedurende heel de rit (12 uur lang) ononderbroken een piepgeluid in mijn oor galmde :-P ik werd helemaal gek... het gepiep kwam zelfs door mijn I-pod! Daarbovenop lag ik juist onder het enige ventilatierooster in heel de bus dat ook nog eens een vreemd geluid produceerde.

Hanoi zelf is zo mogelijk nog een stuk hectischer dan Hue, dag en nacht krioelt het er van de brommers die onophoudelijk toeteren... er zijn geen verkeerslichten, dus aan de kruispunten rijdt iedereen gewoon door... niemand stopt voor elkaar... wie eerst is, is eerst! :-P echt zot om te zien!!! De straat oversteken was een heel avontuur en na een paar dagen hadden Johan en ik een beetje door hoe we da het beste konden doen. Meter per meter de straat oversteken en de brommers langs ons heen laten rijden. Ik kan Hanoi eigenlijk ni anders omschrijven dan pure chaos... zoiets heb ik nog nooit meegemaakt! Ons hotelletje lag in het historisch gedeelte van de stad tussen de plaatselijke marktjes. Het was eigenlijk haast onmogelijk om niet over een fruitmand of iets dergelijks te struikelen, als ge naar buiten ging. De marktjes op zich hadden wel hun charme en we hebben daar ook dikwijls in rondgewandeld. In Hanoi kunt ge in veel restaurants hond eten, maar ook op de markten verkopen ze de beestjes... gebakken of gebraden!!! Op een bepaald moment lagen er op een grill... 2 hondenkoppen met tanden en alles er nog aan... met daarnaast een poep met staart... njamie... ons leek het in elk geval echt geen delicatesse en we hebben dat daar dus ook ni gegeten! Verder hebben we ondervonden dat de Noord-Vietnamezen toch wel veel norser zijn dan de mensen in het Zuiden. Een echte verklaring hebben we daarvoor echter ni gevonden. Wat we wel aan de lijve hebben mogen ondervinden, is dat de Vietnamezen heel driftig kunnen zijn en dit ook niet onder stoelen of banken steken. Ze schelden elkaar uit op de straat... vrouwen slagen doen ze niet, maar we hebben wel verschillende gsm's tegen de vlakte zien gaan :-)

Om nog een laatste uitstap te maken en te ontsnappen aan de drukte van Hanoi zijn we nog (samen met Rani en Jean-Marc) drie dagen met de boot naar Halong Bay gegaan. Halong Bay staat bekend om zijn grote rotsen die uit het water steken, in totaal meer dan 1000! Heel imposant om te zien... echte postkaartprentjes :-) omdat we ook wel efkes aan land wilden gaan, zijn we 1 nacht op Cat Ba Island gebleven waar we een helse tocht van twee uur in een nationaal park trotseerden :-P het ging heel de tijd op en neer en op bepaalde momenten was het meer rotsklimmen dan wandelen. Maar als ge dan helemaal op den top van nen berg staat, kunt ge alleen maar genieten en fier zijn op uzelf dat ge heel diejen berg hebt beklommen! 'S avonds hebben Rani en ik onze nagels nog is laten doen wat daar nog geen 3 euro kostte... en hebben we nog een avondje genoten van de rust op het eiland. De volgende dag hadden we nog een lange rit voor de boeg terug naar Hanoi. Het lastige in Vietnam is de booking offices altijd zeggen dat ge nog mee kunt op een bus... een uur op voorhand zelf nog... wat ze er dan ni bijzeggen, is dat de bus eigenlijk overboekt is en er vier mensen op een klapstoeltje in het gangetje moeten zitten. We hebben dit al een paar keer voorgehad en dat is echt ni comfortabel... en we hadden weer prijs. Een bus waar mensen als sardienen in een blik bijna opeengestapeld lagen... en daar moesten wij nog bijkruipen :-P Maar hoe we het draaide of keerde... het was de enige bus waar we nog met meekonden naar Hanoi, dus uiteindelijk moet ge u der wel bij neerleggen en uiteraard wordt daar achteraf dan fameus om gelachen :-)

Eind mei werd het serieus tijd om de chaos van Vietnam achter ons te laten en hebben we een busticket geboekt naar Vientiane in Laos... een busrit van 20 uur... wordt dus zeker nog vervolgd :-)

Dikke knuffels aan iedereen en tot over een kleine maand!