we`re going to the wild wild West

Hello Everybody,

we zijn weeral 2 weekskes verder (den tijd gaat hier ongeloofelijk snel vooruit, veel te snel trouwens...)..tijd voor een nieuw verslagske zou k zeggen.

Met spijt in het hart hebben het prachtige Abel Tasman achter ons moeten laten..maar der zit niks anders op, we moeten verder..op weg naar nog zoveel moois..

we hebben eerst nog ne kleinen tussenstop gemaakt in Takaka..een plaatske gelegen aan de Golden Bay, niet zo heel ver van Abel Tasman..we hadden daar namelijk afgesproken (na heel wa over en weer gemail) met de Frederik, een ex-klasgenootje van Anke, die op dit moment ook in Nieuw-Zeeland aant rondtrekken is......en kunt ge een beter plekske bedenken om nog is leuke herinneringen op te halen dan in een mooi en gezellig uithoekske van Nieuw-Zeeland??..ik denk het ni:)..tis in ieder geval nen hele gezelligen dag geworden en `s avonds zijn we nog is ff een kijkske gaan nemen op de boerderij waar de Frederik enkele weekskes voor kost en inwoon heeft gewerkt..

de volgenden dag stond er een lange rit naar Blenheim op het programma..Blenheim is een zonnig plekske bekend om zijn vele wijngaarden..het is dan ook de ideale plek voor backpackers om een centje bij te verdienen..en voor ons nen ideale tussenstop op weg naar Kaikoura (de bekendste plaats in NZ om walvissen te spotten)..in Blenheim zijn we onze eerste landgenoot tegengekomen!!..de JEAN uit Luik..nen toffe gast waar we een leuk babbeltje mee gehad hebben uiteraard in gezelschap van 3 heerlijk frisse Stella`s:)..kmoet trouwens zeggen dat we daar in een heel gezellig hostelleke verbleven met uitzicht op een riviertje, waar we `s avonds de eendjes eten hebben gegeven..qua hostellekes hebben we hier absoluut nog niks te klagen gehad..

Kaikoura zou 1 van de hoofdpunten van onze reis moeten worden, dus we keken er enorm naar uit om daar naartoe te trekken..de weg op zich was al prachtig...de Frederik had ons al gezegd dat het een fantastische trip zou worden vooral omdat ge aan de kant, op de rotsen regelmatig luierende en zonnende zeehondjes kon spotten..natuurlijk hebt ge dan al zoiets van "als we der nu geen zien dan is da wel een beetje nen tegenvaller''..en in het begin zagen we ni direct iets, ook al omdat ge af en toe ook een beetje op de kronkelende weg moet letten e:)..en dan hoort ge het eerste gemor (vooral langs mijne kant moet k toegeven) al wa aankomen..ik begin hier een beetje verwend te worden denk k:):)...maar dan ziet ge op een gegeven moment toch de mogelijkheid om uwen auto ergens te parkeren en om de rotsen is wa van naderbij te gaan bekijken..en dan ziet ge daar plotseling zo`nen gezellige dikke loebas op ne rots liggen..die u dan zo`n beetje dom ligt aan te kijken zo van ''wa komde golle hier doen, zo lang ge mij maar ni stoort dan moogt ge wa fotookes van mij nemen'''.. ma dieje kent Anke nog ni zo goe..die wilt overal fotokes van nemen en liefst zo dicht mogelijk:)..en ik denk da ze toch tot op een dikke 2 meter was genaderd om ne close-up foto te nemen..ondertussen zag je ook tussen de andere rotsen wa kopkes tevoorschijn komen..echt geweldig...den ene liet zich al wa makkelijker op de foto zetten dan den andere..af en toe kwam er is nen dikke wa graaf doen en wa geluiden te maken omdat hij wss vond da we te dicht kwamen..ik vermoed dat een manneke was:)..ma goe..ik had al wel is hier en daar gelezen da zeehonden best wel agressief kunnen zijn dus kwas der wel wa voor op mijn hoede..ik besloot om op de grootste rots te klimmen om zo een mooi overzicht te hebben op de posities van de zeehonden:)..ik was nog maar goe en wel op den top aangekomen of ik zag op ne meter afstand zo`n kopke naar mij staren..ikke natuurlijk direct terug van dieje rots gesprongen om dan te merken dat er aan de voet weer zo`n kopke op minder dan ne meter aant kijken was..kwas precies omsingeld:)...tis natuurlijk altij des te grappiger als ge dan den dag derna pas hoort da ge best 20 meter afstand houdt van die beestjes omdat ze, als ze zich bedreigd voelen, wel kunnen aanvallen en ze zitten vol microben..dus tis geen goei idee om daar nen beet van te krijgen...gelukkig waren mijn "belagers":) ni in the mood om agressief te zijn:)..

de volgenden dag hebben we ne walvissen-tour vastgelegd...nu we toch al heel wa mooie fauna en flora gezien hebben, willen we altijd maar meer en meer...wa ge op diejen trip te zien krijgt, is natuurlijk heel afhankelijk van seizoen tot seizoen...ge verwacht natuurlijk om heel wa walvissen van dichtbij te kunnen aanschouwen..we hadden vooral gehoopt om orca`s te zien..die hebben we jammer genoeg ni te zien gekregen...maar we hebben wel het geluk gehad om ne grote Sperm Whale (potvis) bezig te zien..die komen altij een kwartiertje aan het oppervlak (wel maar met 10% van hun lichaam) om wa zuurstof bij te tanken, om dan weer voor een klein uurtje onder water te blijven..tis wel mooi om het water te zien opspuiten als em aan het oppervlak komt..alleen spijtig da ge ni echt dichtbij geraakt..ma ja..wie kan er nu zeggen dat em ooit ne walvis gezien heeft in zijne natuurlijken habitat??..:)..we hebben geprobeerd om van dit gebeuren een filmke te maken...tis vooral spectaculair om de walvis terug naar beneden te zien duiken omdat ge dan heel zijne staart kunt bewonderen...dus daar waren we vooral op aant wachten...maar onze gids had gezegd da ze ons zeker op tijd zou waarschuwen als het zover zou zijn..dus we hadden onze camara ff afgezet..en plots zegt ze "ja mannekes, tis zover..snel snel jullie camera pakken"..maar tegen da ge dan goe en wel alles klaar gezet hebt, is da beestje al lang terug ondergedoken natuurlijk:)..dus we hebben da jammer genoeg ni kunnen filmen..maar het voornaamste is da we het wel met onze eigen ogen hebben kunnen aanschouwen...

komt daar dan nog is bij dat we op den terugweg 100en kleine, vinnige dusky-dolfijntjes en rondzwemmende zeehondjes zijn tegengekomen, en ge kunt u wel voorstellen dat er hier 2 heel gelukkige menskes zitten:)..da we dit allemaal al hebben mogen meemaken...echt fantastisch..da kunnen ze ons wederom ni meer afpakken...

wel ff vermelden dat we eerst ni van plan waren op van die pillekes tegen zeeziekte te nemen maar da we achetarf heel blij waren dat we da vlak voor den boottocht toch gedaan hadden..de zee was echt heel wild en onrustig..en da zijn we ni gewoon..onze koppen waren achteraf toch serieus suf, ondanks de pillekes..:)

we zijn ongeveer 3 dagen in Kaikoura gebleven..we hadden nog 2 activiteiten gepland (Anke wou heel graag is paardrijden en we wilden ook met ne Quad gaan rijden)..maar die zijn uiteindelijk ni doorgegaan omwille van het slechte weer...daarna was het tijd om verder te trekken richting WANAKA..wederom weer een bijzonder lange rit dus we hadden ons voorgenomen om te overnachten in Geraldine..maar daar aangekomen hebben we dan toch besloten om nog ff door te bijten en door te rijden naar Lake Tekapo...en da hebben we ons zeker en vast ni beklaagd..ik denk dat we daar rond 17uur aangekomen zijn en het zicht da we daar voorgeschoteld kregen kunt ge echt ni met woorden omschrijven...het water van da meer was zoooo fel blauw...turquoois...waanzin...ge zult het hopelijk kunnen zien op de foto`s op facebook..maar da geeft toch ni altij helemaal weer wa we juist gezien hebben...

We hebben daar dan ook direct een extra nachtje geboekt omdat het een ideaal decor was voor Anke om eindelijk is te gaan paardrijden...da tochtje heeft ongeveer 2 uur geduurd..stralende zon, prachtige omgeving, en een heel mooi paard...wa wilt ge nog meer hebben...aan haar gezicht en enthousiasme te zien, heeft ze er heel hard van genoten..en dan ben ekik ook blij natuurlijk e:)..ik heb ondertussen de mogelijkheid gezien om nog is met het thuisfront te bellen..iedereen tevreden dus...

Maar ook deze 2 dagen zijn voorbij gevlogen en voor we het goe en wel beseften waren we alweer op weg naar een volgend hoogtepunt, Lake Wanaka...een gezellig stadje..vooral heel druk bezocht tijdens de ski-periodes...maar in de zomer vooral heel bekend (In 2008 zelfs bekroond als mooiste ter wereld) voor SKYDIVEN...na een mislukte poging in Belgie (gelukkig maar, want zowel qua weer als qua omgeving was het hier natuurlijk 100 keer beter) hadden we onze zinnen gezet om hier een nieuwe poging te ondernemen..bij mij was het absoluut 'YES', bij Anke was het int begin nog wa twijfelachtig..we hadden ons wel voorgenomen om indien mogelijk nog dezelfden dag te springen, anders begint ge der teveel over na te denken e...wonder boven wonder was er diezelfden dag nog een plekske vrij:)..en dan begint het te kriebelen natuurlijk...we hebben ons eerst wa moed ingedronken met wa stellake`s...toen we een uur op voorhand belde om te horen of de weersomstandigheden nog goe waren en we het licht op groen kregen was er gene weg terug meer...springen gingen we doen..willen of ni:)...we hebben ginder wel nog zeker 2 uur moeten wachten om ons pak aan te doen en ik kan u verzekeren dat da ni echt helpt om de zenuwen onder controle te houden:)..

eerst komt uwe cameraman (in mijn geval een vrouw) dan een kort filmke maken als aandenken voor achteraf en daar kunt ge toch al goe op zien dat de ontspanning wa uit ons lichaam gaan vliegen is...komt daar dan nog is bij dat we 2 ''CRAZY INSTRUCTORS'' aan ons gekoppeld kregen..die doen natuurlijk alles om de spanning wa te verlichten...toen k nog wa extra uitleg vroeg zei hij doodleuk: ik weet het ni, ik ben gewoon de pizza-delivery boy en ik heb nog nooit gesprongen...Anke vroeg of haar pak strak genoeg zat en kreeg als antwoord: I don`t know, I`m just the camera-boy..of...oei uw pak zit precies ni goe...van wie hebt ge da gekregen?, toch ni van die meisjes achter de balie want da zijn allemaal alcoholiekers:)..een hele geruststelling..kvraag mij wel af hoe dikwijls ze diezelfde grapkes zo al gemaakt hebben:)...maar goe..met die gasten moesten we dus naar boven,der was geen andere keuze...Anke en ik hebben de tocht naar boven een beetje anders ervaren...ik was vrij rustig toen we opstegen, Anke wa meer in paniek en toch nog wa aant twijfelen of ze nu wel zou springen...maar naar mate we hoger gingen begon de zenuwen bij mij meer toe te slagen en begon Anke zich meer op haar gemak te voelen en had ze zich er al bij neergelegd dat er geen weg terug meer was...we hadden natuurlijk ineens den allerhoogste sprong van 15000FT gekozen...als we het doen moeten we het goe doen e...en dan gaat da deurtje plots open en bengelt de cameraman ergens aan da vliegtuig, klaar om ons te volgen...ik had besloten om als eerste de diepte in te storten, dus Anke heeft mijne vrije val bewust kunnen meemaken..zij is luttele seconden achter mij gevolgd....en wa er dan volgt is echt waanzin...voor mij was het meer een kwestie van overleven omdak blijkbaar moeilijk kon ademhalen..dieje gast zei achteraf wel da da normaal is omda ge u daar den eerste keer wa teveel op ga focussen...Anke had er wa minder last van...ma tis in ieder geval gewoon superhard genieten...zeker als dan uwe parachute openga en ge daar wa in de lucht hangt te zweven...echt onbeschrijfelijk...da is een ervaring die iedereen is zou moeten meemaken..ge kunt da gevoel gewoon ni omschrijven...terug op de grond aangekomen waren we allebei gewoon enorm blij dat we dit gedaan hadden en we zijn zeker van plan om da nog is te doen..nu weet ge wa u te wachten staat en kunt ge u der wa beter op voorbereiden...SKYDIVEN IS ECHT DE MAX....

Ook nog een leuk detail vermelden..ik had de eer om den 13000ste sprong van mijne instructeur te mogen vervolmaken..ik heb nog geprobeerd om daar ne gratis sprong van te maken ma da is mij jammer genoeg ni gelukt:)

we hebben nog heel den dag nagenoten van onze sprong en we hebben da `s avonds gevierd met verse zalm "sashimi" die we `s morgens waren gaan kopen in een zalmkwekerij...njam njam..da heeft echt gesmaakt...

den dag derna zijn we iets gaan doen wa we normaal nooit doen in Belgie..we zijn naar de cinema geweest:)..maar ni zomaar ne cinema..het zaaltje is al een attractie op zich...het staat daar vol met oude zetels, stoeltjes, nen auto van waaruit ge kunt kijken..echt een bont gezelschap bijeen...en tijdens de pauze kunt ge dan nog genieten van zelfgemaakte warme koekjes en versgemaakt ijs..echt de moeite..da konden we dus ni laten liggen...de film, Madagascar 2, was eigenlijk bijzaak:)

voila mannekes, da zal het weer zowa zijn voor vandaag...ik ben weer helemaal zot-getypt
we zetten nu onze weg naar het Westen verder...

groetjes van mij en Anke
xxx

P.S. : voor de weinige sheep-freaks onder ons (laten we de persoon in kwestie Ben S. of B. Swaelen noemen:))..we hebben hier idd al 1000en schapen gezien en hoe meer we naar het westen trekken, hoe meer van die witte, mekkerende beestjes we tegenkomen..soms ziet ge gewoon hele velden vol met witte stipkes..best wel grappig..in de plaats van zich wat te verspreiden zitten ze liever met 4 op ne vierkante meter opeengepropt..da moeten zij weten natuurlijk e..ik zou het in ieder geval anders aanpakken..maar ik ben dan ook geen schaap:)....