Like sand through the hourglass...

So are the days of our lives :)

Heey mannekes,

Tis weer hogen tijd voor een nieuw verslag..we hebben hier ondertussen al het 1 en ander meegemaakt zne..maar ik zal,zoals elk verhaaltje, beginnen bij het begin...

Zoals eerder gezegd zijn we op 28 januari vertrokken richting Australie, meer bepaald Sydney..voor mij voelde het een beetje aan als thuiskomen, voor Anke was het weer nen hele nieuwe wereld die openging. We hadden op voorhand al 5 dagen in een hostelleke geboekt (das den eerste keer da we da deden want normaal zochten we ter plaatse naar een slaapplaats) volgens de commentaren op het internet echt een leuk hostelleke, perfect gelegen in het centrum met een leuk dakterras..allemaal dik in orde dachten we..NI DUS!!..pas op, der was wel een leuk dakterras maar daar zijn we door omstandigheden gewoon weggebleven..ge komt daar aan in uw kamer..da blijkt daar echt bloedheet te zijn en der waren amper 2 blazers om den boel wa te verfrissen en da in een kamer van 10 bedden..komt daar dan nog is bij dat de badkamer na 1nen dag kapot was en ge kunt u wel voorstellen dat het daar ni de meest hygienische plek was..ge begint uw bed wa op te dekken..Anke haar lakens stonken echt naar zweetvoeten, ni normaal, en bij mij zaten er allemaal bloedvlekken op..die hebben we dan ook direct ergens door de kamer gesmeten ver weg van onze bedden..ondertussen probeerde Anke naar het bovenste bed te klimmen maar ze is onderweg moeten stoppen omdat haar handen vol hingen met 1 of ander vettig goedje..wa blijkt nu..al die bedden waren ingesmeerd met vaseline om de voor backpackers zo gevreesde "bedbugs" te bestrijden...blijkt dat er 2 weken voor onze aankomst een hele plaag van bedbugs in onze kamer was geweest...echt ranzig..om nog maar te zwijgen van de kakkerlakken die hand in hand met de backpackers in de keuken leefden en niemand die er echt van op leek te kijken..zo`n warm stinkkot is natuurlijk een ideale broedplaats voor da vies ongedierte..de keuken weigerden we dan ook te gebruiken..ondertussen zijn we ook 2 keer naar een openbaar zwembad geweest om ons daar te douchen en te verfrissen..jongens jongens..nog nooit meegemaakt...het positieve was wel dat da hostel uitgebaat werd door Antwerpse meisjes die heel vriendelijk en behulpzaam waren..en gelukkig hadden we ook echt wel toffe,gekke kamergenoten waar we is een stapke mee zijn gaan zetten...der waren 2 Engelse grieten bij die genen ene deftige zin konden produceren zonder "fucking" of "drunk" te gebruiken..'Fucking Scumbag' of 'I wanna get drunk' is meerdere malen rond onze oren gevlogen:):)..ma die waren echt wel lachen...twas dus zeker ni allemaal negatief..Maar goe...we hadden al snel besloten da we enkel zouden slapen in da hostel en dat we daar voor de rest zo ver mogelijk vandaan wilden blijven..

Sydney is nog altijd een leuke, drukke stad en we zijn dan ook direct de stad ingetrokken..`s avonds hadden we afgesproken met de Kenan..iemand die mijn vader in Belgie heeft leren kennen en dieje gevraagd had om zeker contact met hem op te nemen..da hebben we dan ook gedaan..dieje kon ons ook wa tips geven over wa zeker wel of ni te doen..als ge weet da da ne professor is dieje onderzoek doet naar het opsporen van kanker en dus een vrij belangrijke functie heeft, dan verwacht ge een ietwa stijver iemand maar da blijkt dan 1 of ander party-animal te zijn:) probleem was da het ni zo simpel was om ergens af te spreken en daar we toen nog genen Australische nummer hadden, was het ni evident om hem te vinden..we hadden al wel 2 mannen zien staan die juist hun dak van den auto naar achter aant schuiven waren maar verder stonden we daar toen ni echt bij stil..da bleek dus de Kenan en zijn broer te zijn..die hebben ons daar meegenomen voor een ritje om nooit meer te vergeten..Sydney by night..in ne chique cabrio.. `s nachts door het bruisende nachtleven van Sydney cruisen..met zo`n zalig windje derbij...echt de max!!..we zijn hier en daar wa barrekes binnengestapt,echt een superavondje dat we beeindigd hebben met nen hotdog van het bekendste hotdogkraam van Australie (waar sterren als Russell Crowe, Nicole Kidman en Pamela Anderson al is gestopt waren om nen hotdog te eten)..op het einde van onzen trip door Australie gaan we trouwens terug naar Sydney en dan zijn we zeker van plan om da nog is over te doen..

Omdat ik 3 jaar geleden al is in Sydney ben geweest, hebben we geprobeerd om zoveel mogelijk dingen te doen die ik toen ni gedaan had..zo hebben we een tripke naar de Blue Mountains gemaakt..een mooi stukske natuur da ons wa aan Nieuw-Zeeland deed denken..een uitstapke naar het mondaine Bondi Beach kon uiteraard ook ni ontbreken..we hadden ook nog plannen om met de ferry naar Manly Beach te varen maar da is int water gevallen..kzal sevens nog wel uitleggen hoe da komt..

In het vorige verslag had Anke al iets verteld over het Indische koppel (Manas en Nita) dat we in NZ hadden leren kennen.die hadden ons dus uitgenodigd voor een echt indisch etentje en da konden we uiteraard ni laten liggen..ongeloofelijk vriendelijke en gastvrije mensen..dieje man is ons van de bushalte komen oppikken en heeft ons onderweg uitgelegd wa eigenlijk zijn beroep is..blijkt dat hij dus ne '' minister of a church'' is..grappig als ge da ni verwacht..nog grappiger werd het toen hij voor het eten plots een dankgebed begon op te zeggen waarin hij God bedankte voor onze aanwezigheid en waarin hij ook vroeg om over ons te waken tijdens onze reis..we hebben gewoon heel den avond gezellig met dieje mens en zijn vrouw liggen babbelen..heel interessant om naar al zijn verhalen te luisteren..dieje zijne zoon was ondertussen hevig aant supporteren voor Federer, want op dat moment was de finale van de Australian Open aan de gang...we hadden eigenlijk gepland om die match op een groot scherm in Sydney te zien, maar door da etentje is da wa anders uitgedraaid...na het etentje zijn we zo snel mogelijk naar de stad gereden omdat we hoopten de ontknoping van de finale nog te kunnen meemaken..maar uiteraard komt ge daar dan juist aan een bar aan en ziet ge nog net Nadal zijn armen in de lucht steken..TYPISCH:)

Ma goe...we hadden der dus enkele leuke dagen in Sydney opzitten..enkel het hostel viel dus dik tegen en we hadden besloten om nog 2 dagjes naar een ander hostel (WAKE-UP hostel) te verhuizen wa we achteraf mss beter ni hadden gedaan..ma alles was daar wel perfect in orde..propere kamers, dichtbij het centrum, veel te doen voor backpackers,..de bedoeling was om hier wa uit te blazen van de voorbije dagen en om dan een tripke naar manly beach te maken. Dieje zelfden dag zaten we opt internet wa fotokes te bekijken..Anke en ik naast mekaar en Anke had haar handtas aan haar voeten gelegd..maar ge zijt zo geconcentreerd naar da scherm aant kijken da ge ni doorhebt wa er ondertussen aan de gang is..ik ben ff rechtgestaan om ne cola te gaan halen, dus toen moet het gebeurd zijn..handtas gepikt!!!!!..dan begint de miserie natuurlijk e...paspoort, rijbewijs,geld, bankkaarten...alles weg...1e taak: alles laten blokkeren, 2e taak: naar ambassade bellen voor een nieuw paspoort..die krijgt ge dan ni onmiddelijk te pakken en ge belt dan naar een noodnummer..krijgt ge daar eerst te horen dat het ni de bedoeling is om dieje nummer te bellen (da wilt ge dan op da moment helemaal ni horen) en na veel blablabla wordt ge dan uiteindelijk toch doorverbonden...daar krijgt ge dan weer te horen dat ge uw paspoort pas na 3 weken zou kunnen krijgen..probleem is da ge overal een paspoort voor nodig hebt..in een bar, voor nen trip, voor nen binnelandse vlucht...ge hebt dan gelukkig wel een kopieke maar da wordt ni overal aanvaard..de ambassade, uw vriend..NOT!! Da is ni echt geruststellend voor als er echt een probleem is in ieder geval..ma bon..het moet toch wel lukken dat den dag na ons bezoek aan dieje priester plots alles wa mis begint te lopen:)

Wij aan de receptie van ons hostel gevraagd naar het dichtbijzijnde politie-bureau om aangifte te doen..da meisje van de receptie vroeg aan ons waarom we daar naartoe wilden en wij uitleggen wa er gebeurd was..ah zei ze..da is toevallig,der heeft juist ne man naar ons hostel gebeld om te zeggen dat hij ne gsm en een kaart van WAKE-UP hostel gevonden heeft..hij had direct de link gelegd dat den eigenaar van dieje gsm vermoedelijk in da hostel verbleef..wij dus onmiddelijk naar Anke hare gsm gebeld en der pakte idd iemand op..hij heeft ons zijn adres gegeven en gezegd da we da daar konden oppikken..ge moet wel weten dat die straat ergens in de achterbuurten was gelegen en dat het daar krioelde van de kleine donkere steegskes..voor alle veiligheid zijn we eerst langs de politie gegaan om hen te melden dat we op weg waren naar dat adres ergens in de hoop dat ze iemand zouden meesturen om ons te escorteren..ge weet immers nooit wie uw tas gestolen heeft en wa zijn verdere bedoelingen zijn..en wa krijgt ge daar dan te horen?? wacht we zullen is ff bellen...ooh dieje man klinkt ok, da zal wel in orde zijn????? (tegenwoordig kunt ge dus aan iemand zijn stem horen of hij wel of niet te vertrouwen is)..moest er toch iets zijn dan mochten we altijd het noodnummer bellen, maar dieje gast snapte ni zo goe dat we gene gsm meer hadden...de politie, uw vriend..NOT!! (ik snap nog altij ni dat ze daar zo laks mee omgegaan zijn)...wij dan toch die donkere straten ingedoken..komen wij daar aan bij ne Fransman en zijn vriendin..echt 2 fantastische mensen..hij had dieje gsm dus gevonden vlak bij zijn werk en heeft een planneke getekend waar juist zodat we den dag derna mss zelf is konden gaan kijken of we nog iets zouden terugvinden..hij heeft dieje gsm dus gevonden samen met da kaartje van ons hostel, ne foto van Anke haar mama en een hangerke met een kruisje dat ze gekregen had...er is dus toch ne God:)..de priester heeft zijn werk toch goe gedaan:)

Goe en wel bekomen van heel den heisa zijn we `s avonds nog ff onze mails gaan checken..blijkt er plots een berichtje op Facebook te staan van een onbekend meisje die blijkbaar de bankkaarten van Anke gevonden had ergens in de buurt van de plaats waar de Fransman de gsm had gevonden..pech da Anke die net geblokkeerd had natuurlijk maar wa is nu de kans dat ge in een wereldstad als Sydney die kaarten nog dezelfden avond terugvindt??..maar goe..gsm en bankkaarten waren dus al terug terecht..de volgenden dag zijn we dan toch is een kijkske gaan nemen op de plek waar ze alles teruggevonden hadden..we waren daar nog maar juist aangekomen of Anke zag al hare nagelknipper en labello liggen..mijn eerste gedacht was om is in de vuilbakken te gaan snuffelen..en tussen alle etens -en sigarettenresten zag k nog juist een stukske van hare reispas..we zijn dan beginnen graven en we hebben bijna alles teruggevonden verspreid over al de vuilbakken...zelfs oorbellen en hangers hebben we teruggevonden..het was al middag en dan denkt ge toch dat ze de vuilbakken al lang komen leegmaken zijn?..ni dus...toeval ?of toch iemand die over ons waakt?..ondertussen had dieje Fransman juist pauze en hij had ons zien graven..hij is direct naar binnen gelopen om handschoenen voor ons te halen:)..en wij maar eerst denken dat da 1 of andere crimineel was:):)...ge kunt u af en toe is vergissen e...eind goe, al goe dus...we hadden alles terug..der was enkel 30 euro gestolen..en Anke heeft wel nieuwe bankkaarten moeten laten opsturen..ma we waren vooral heel content da we hare reispas terughadden...snapt ge nu waarom we ni tot aan Manly Beach zijn geraakt??:)..de laatste 2 dagen hebben we niks anders gedaan dan rondgebeld en gestresst...maar ja..da hoort bij het reizen zeker?

Nu..we hebben in Sydney lang nagedacht over welke richting we wilden uitgaan..verder het Oosten verkennen of eerst naar Melbourne trekken om daar een bezoekske te brengen aan Bruno Torfs, ne kennis van Anke haar familie, die jaren geleden verhuisd is van Mortsel naar Marysville (een dorp ni zo ver van Melbourne). Hij had daar nen helen tuin vol mooie sculpturen die we wel is wilden gaan bekijken..maar omdat het op dat moment zo ontzettend heet was in Melbourne, hebben we besloten om toch eerst het Oosten te doen..achteraf gezien een heel gelukkige keuze als ge ziet dat Marysville door waanzinnige bosbranden nagenoeg compleet verwoest is..100 van de 500 inwoners hebben het niet overleefd. Bruno Torfs gelukkig wel..de Town of Doom noemen ze het hier...toch raar hoe een kleine beslissing toch heel grote gevolgen kan hebben...voor hetzelfde geld zaten we daar op het moment van de bosbranden..gelukkig zijn we daarvan gespaard gebleven..de branden zijn op dit moment trouwens nog steeds niet helemaal onder controle...ofwel is er een nieuwe hittegolf ofwel een storm die het vuur wel terug doet opwakkeren..de brandweermannen beginnen ondertussen ook op hun tandvlees te zitten...moet echt verschrikkelijk zijn..

We hadden dus een ticketje gekocht om vanuit Sydney naar Byron Bay te rijden..een ritje van 12 uur.. ik herinner me Byron als een leuk gezellig kuststadje in de ban van het surf-gebeuren en da is dus nog helemaal niks veranderd..alhoewel dat er toch wel enkele verschillen zijn met 3 jaar geleden. Het is eerst en vooral ongelofelijk toeristisch geworden..het lijkt er een beetje op Llorett de Mar..vol met jeugd die niks anders doen dan drinken en feesten..echt jonge mensen die zoveel geld betalen om uiteindelijk in Australie te geraken om er dan al hun geld wa te verbrassen aan drank..wel wa spijtig, want da maakt den Oostkust heel wa minder aantrekkelijk...ook de beach-boys komen na een tijdje echt wel uw strot uit:)..maar we hebben wel een prachtige wandeling naar de "lighthouse" gemaakt (het meest oostelijke punt van Australie) en in tegenstelling tot 3 jaar geleden, hebben we nu wel dolfijnen en schildpadden te zien gekregen..sorry Mette:)..een zware wandeling, zeker omdat de hitte echt wel uwen adem afsnijdt, maar de beloning is dan wel meer dan de moeite waard..Byron was ne leuken tussenstop maar we waren wel blij dat we er weg waren..

Daarna was het plan om van Byron naar Brisbane te gaan omdat een vriendin van Anke`s tante (Nicola) daar woont en we waren meer dan welkom om daar enkele dagen te verblijven..er was enkel nog 1nen tussenstop voorzien..Surfers`Paradise..blijkbaar woont de mama van Nicola (June) daar en voor we het goe en wel beseften waren we ook daar uitgenodigd om te blijven overnachten..we hadden daar dus echt een klein appartementje voor onszelf met keuken en al..echt fantastich..den eersten avond hebben we daar samen een etentje gehad met Nicola en haar man Brad en June...3 schatten van mensen..echt..wa die allemaal voor ons gedaan hebben...maar daar zal Anke in het volgende verslag zeker wa meer over vertellen...tis nog ff het vermelden waard dat het huis van June uitkomt op een mooie creek die tussen de huizen door kronkelt..ideaal om is een duikske te placeren zoude zeggen..blijkt nu dat er regelmatig Bullsharks ronddolen die vanuit de zee naar daar komen om te broeden...en die zijn niet echt menslievend:):)..ge kunt u al voorstellen dat ik, met al mijn fascinatie voor haaien, toch enkele keren op zoek ben gegaan naar al was het maar ne glimp van een vin...tis me dus ni gelukt...ik blijf verder zoeken:)

Ondertussen zijn we hier ni echt van pech gespaard gebleven..maar ook da zult ge moeten lezen in het volgende verslag van Anke..kwestie van de spanning een beetje op te bouwen....


Greetz
Anke en Johan

P.S. Mette, we hebben nog genen tijd gehad om uwen tip in Sydney is te gaan verkennen..hopelijk lukt ons da wel als we opt einde terug in Sydney aankomen!!!